Skoki przez przeszkody
Skoki przez przeszkody - jeździecka konkurencja sportowa. Pierwsze oficjalne zawody w skokach odbyły się w 1864 roku w Dublinie. Od 1900 roku (olimpiada w Paryżu) jest to dyscyplina olimpijska [1].
Konkurencja polega na tym, że na parkurze (ogrodzonym placu na świeżym powietrzu lub w hali) ustawia się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń wraz ze swym jeźdźcem musi pokonać w określonej kolejności i czasie, z jak najmniejszą liczbą zrzutek, przypadków nieposłuszeństwa, czyli wyłamań (ominięć przeszkody) i odmów (zatrzymań przed przeszkodą), i upadków. Za każdy błąd koń i jeździec otrzymują punkty karne. Jeśli kilku jeźdźców pokona parkur w regulaminowym czasie, bez żadnego błędu, zarządza się dogrywkę, podczas której przeszkód jest mniej, jednak są one trudniejsze. Zwycięzca dogrywki wygrywa konkurs.
Istnieje wiele rodzajów przeszkód, a te najczęściej spotykane to stacjonata, oxer, mur, triplebarre oraz rów z wodą. W zależności od klasy i rodzaju konkursu na parkurze ustawionych jest od 8 do 15 przeszkód.
W Polsce od 2008 roku obowiązują następujące klasy konkursów określone między innymi maksymalną wysokością przeszkód:
* LL - do 80 cm - popularnie nazywana też mini L
* L - do 100 cm
* L1 - do 105 cm
* P - do 110 cm
* P1 - do 115 cm
* N - do 120 cm
* N1 - do 125 cm
* C - do 130 cm
* C1 - do 135 cm
* CC - do 140 cm
* CC1 - do 145 cm
* CS - do 150 cm
* CS1 - do 155 cm
Powrót-->
